12 Minutes

Zredagowane i przejrzane medycznie przez Drużyna THE BALANCE
Zweryfikowane faktam

Kiedy patrzę wstecz na swoją własną historię, nie mogę nie pomyśleć o tym, jak ważne jest, aby podzielić się wiedzą o bulimii. To nie tylko zaburzenie odżywiania, to zawiła opowieść o walce, determinacji i odnajdywaniu siebie. Jestem Kasia, chcę otwarcie opowiedzieć Wam o mojej własnej podróży przez mroczne zakamarki bulimii, abyście mogli zrozumieć, że nawet w najtrudniejszych chwilach można znaleźć drogę do zdrowia i szczęścia.

Bulimia to nie tylko problem z jedzeniem. To nie tylko wywoływanie wymiotów czy nadmierne ćwiczenia, by pozbyć się uczucia winy po napadzie objadania się. Bulimia to także wewnętrzna walka, w której jednocześnie jesteś swoim największym wrogiem i najbardziej zagubionym sojusznikiem. To choroba, która wpływa na twoje myśli, emocje i samoocenę.

Szacuje się, że zaburzenia odżywiania mogą pojawić się już u dzieci w wieku 13–14 lat. Najwięcej zachorowań zwykle notuje się przed 18–20 rokiem życia. Według National Association of Anorexia Nervosa and Associated Disorders, około 0,9 procent kobiet może doświadczać anoreksji, a 1,5 procent bulimii. W Polsce brakuje dokładnych badań epidemiologicznych na ten temat, jednakże przypuszcza się, że anoreksja może dotyczyć od 0,8 do 1,8 procent populacji dziewcząt poniżej 18 roku życia. Nie można także zapominać, że choć zachorowania są mniej powszechne, to także chłopcy i młodzi mężczyźni mogą być dotknięci tym problemem, chociaż znacznie rzadziej niż ich rówieśniczki.

Kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z bulimią, nie wiedziałam, co się ze mną dzieje. Myślałam, że to tylko „faza” i że sama sobie poradzę. Nie zdawałam sobie sprawy, że to miało stać się długotrwałym i uciążliwym towarzyszem mojego życia. Jednak, w miarę jak moje objawy nasilały się, poczułam się coraz bardziej utracona i bezsilna.

Najważniejsze jest to, że bulimia jest schorzeniem, które można leczyć. Nie trzeba być jej więźniem na zawsze. Jednak droga do zdrowienia nie jest łatwa. Wymaga odwagi, by przyznać się do problemu i szukać pomocy. To jest pierwszy krok w kierunku światła na końcu tunelu.

Bulimia może wydawać się samotnym i wstydliwym problemem, ale nie jesteś sama w swojej walce. Terapeuci są tam, aby pomóc Ci zrozumieć korzenie problemu i nauczyć zdrowszych strategii radzenia sobie ze stresem i emocjami. Leczenie może obejmować terapię psychoedukacyjną, behawioralną lub grupową. Każda z tych metod może pomóc w pokonaniu bulimii i przywróceniu zdrowia psychicznego. Jednym z najważniejszych aspektów leczenia bulimii jest również wsparcie rodziny i przyjaciół. Ich zrozumienie i wsparcie mogą być kluczowe dla sukcesu w procesie zdrowienia.

Chcę, aby każdy, kto czyta ten tekst i doświadcza bulimii, wiedział, że jest nadzieja. 

Możesz wyjść z tej ciemności i znaleźć drogę do zdrowia i szczęścia. Nie jest to łatwa podróż, ale jest to podróż, która jest warta podjęcia. Pamiętaj, że jesteś silniejsza, niż myślisz, i zasługujesz na pełne życie, wolne od cienia bulimii.

Definicja bulimii podana na stronie pacjent.gov.pl brzmi następująco:

“Bulimia to zaburzenie o podłożu psychicznym, które polega na niekontrolowanym zjadaniu bardzo dużych ilości w krótkim czasie i stosowaniu ekstremalnych metod zwalczania skutków nadmiernego objadania się (prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających). U osoby z bulimią masa ciała ma nadmierny wpływ na samoocenę.”

Pozwólcie, że przedstawię swoją historię, która mam nadzieję pomoże Wam lepiej zrozumieć, czym właściwie jest bulimia. Byłam utalentowaną studentką, miałam grono przyjaciół, byłam uwielbiana przez rodzinę. Jednak pod powierzchnią tego idealnego obrazu skrywałam bolesny sekret. Przez długi czas cierpiałam na bulimię, jedno z najbardziej podstępnych zaburzeń odżywiania.

Bulimia, znana również jako bulimia nervosa, to stan, w którym osoba regularnie spożywa ogromne ilości jedzenia w krótkim czasie, a następnie próbuje pozbyć się spożytych kalorii poprzez wymioty, nadmierne ćwiczenia lub inne metody. Dla mnie te napady objadania się były źródłem głębokiej wstydu i lęku.

Czym jest bulimia? 

To nie tylko problem z jedzeniem. To choroba psychiczna, która wpływa na sposób, w jaki osoba myśli o sobie i swoim ciele. To stała walka między pragnieniem utrzymania pozornie idealnej sylwetki a wewnętrznym konfliktem emocjonalnym. 

Wielu osobom trudno zrozumieć, jak to jest być wewnątrz głowy osoby z bulimią. To walka z demonami własnych myśli, wewnętrznymi dylematami, i ogromnym poczuciem winy. To ból, który trudno jest zrozumieć, dopóki się go nie doświadczy.

Dla wielu osób bulimia jest ukrytą walką, ale jest też nadzieja na odzyskanie kontroli nad swoim życiem i zdrowiem. W dalszej części opowiem więcej na temat objawów, przyczyn oraz skutecznego leczenia bulimii, ale także o tym, że istnieje pomoc, nawet w najtrudniejszych chwilach. Ważne jest, aby wiedzieć, że nie jesteście sami i że istnieją profesjonaliści, którzy są gotowi pomóc w tej walce.

Możliwe komplikacje związane z chorobą obejmują:

Przemęczenie i osłabienie: Bulimia może prowadzić do chronicznego zmęczenia i osłabienia organizmu.

Zmiany nastroju i stany lękowe: Osoby cierpiące na bulimię mogą doświadczać niestabilnych nastrojów, uczucia napięcia oraz stanów lękowych.

Problemy z uzębieniem: Uporczywe wymioty i kontakt z kwasem żołądkowym mogą prowadzić do uszkodzenia szkliwa zębów, a także wywoływać nieświeży oddech, ból gardła i potencjalnie uszkodzenie błony śluzowej jamy ustnej.

Zaburzenia miesiączkowania: Bulimia może prowadzić do nieregularnych lub wręcz brakujących okresów u kobiet.

Problemy ze skórą i włosami: Osoby z bulimią często doświadczają suchej skóry i włosów oraz łamliwych paznokci.

Drgawki i skurcze mięśni: Niedobory pokarmowe i zaburzenia elektrolitów mogą przyczynić się do wystąpienia drgań mięśniowych i skurczów.

Problemy z narządami wewnętrznymi: Bulimia może prowadzić do problemów z sercem, nerkami i jelitami, włączając w to trwałe zaparcia.

Ryzyko osteoporozy: Długotrwała bulimia może zwiększyć ryzyko wystąpienia osteoporozy, co osłabia kości i zwiększa ryzyko złamań.

Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tych potencjalnych komplikacji i skonsultować się z profesjonalnym specjalistą, aby otrzymać odpowiednią opiekę i wsparcie w leczeniu bulimii.

Pamiętam, że na początku mojej choroby nie przyszło mi do głowy, że coś jest nie tak. Po prostu bardzo chciałam dobrze wyglądać i myślałam, że wszyscy tak robią. Wiele bym dała teraz, żeby mieć tak jasno i precyzyjnie napisane objawy bulimii. To mogłoby mi pomóc zauważyć problem wcześniej i poddać się leczeniu.

Spójrz na poniższą listę. Jeśli zauważyłaś u siebie jeden z tych objawów, powinnaś mieć podejrzenia, że cierpisz na bulimię:

Napady objadania się: Nagłe spożywanie dużej ilości jedzenia w krótkim czasie, często połączone z uczuciem utraty kontroli.

Wymioty: Celowe wywoływanie wymiotów po napadzie objadania się w celu pozbycia się spożytych kalorii.

Nadmierne ćwiczenia: Wykonywanie nadmiernych ilości ćwiczeń w celu spalenia kalorii po napadzie objadania się.

Utrzymywanie wagi: Mimo napadów objadania się i wymiotów, utrzymywanie wagi na względnie stałym poziomie.

Zmiany w diecie: Regularne wystrzeganie się pewnych grup jedzenia, rygorystyczne diety, lub ograniczenia żywieniowe.

Lęk i wstyd: Silne emocje związane z jedzeniem, poczucie winy i wstydu po napadach objadania się.

Zmiany w zachowaniu: Izolowanie się od innych w okresach objadania się, częste wizyty w łazience po posiłkach.

Problemy z zębami i gardłem: Pogorszenie stanu zdrowia jamy ustnej, erozja szkliwa, lub ból gardła i przełykania.

Zmiany w nastroju: Uporczywe uczucia smutku, depresji, lęku lub nadmiernego stresu.

Jeśli rozpoznajesz u siebie kilka z tych objawów, niezwłocznie skonsultuj się z lekarzem lub specjalistą ds. zaburzeń odżywiania. Wczesne rozpoznanie i leczenie bulimii może znacząco poprawić jakość życia i zdrowie psychiczne.

Oto krótki test, który może pomóc zrozumieć, czy masz objawy sugerujące możliwość bulimii. Pamiętaj, że ten test nie zastępuje profesjonalnej oceny lekarza, ale może być wskazaniem, że warto skonsultować się z specjalistą ds. zaburzeń odżywiania:

  1. Czy regularnie spożywasz duże ilości jedzenia w krótkim czasie, a następnie próbujesz się pozbyć tych kalorii?
  2. Czy masz trudności w kontrolowaniu swojego jedzenia podczas napadów objadania się?
  3. Czy stosujesz wymioty, nadmierne ćwiczenia lub inne metody, aby pozbyć się kalorii po jedzeniu?
  4. Czy czujesz silne emocje, takie jak lęk, poczucie winy lub wstyd po jedzeniu?
  5. Czy utrzymujesz swoją wagę na względnie stałym poziomie, mimo napadów objadania się i prób pozbycia się kalorii?
  6. Czy doświadczasz zmian nastroju, takie jak smutek, depresja lub nadmierne napięcie emocjonalne?
  7. Czy unikasz spożywania określonych grup jedzenia, ograniczasz żywienie lub stosujesz rygorystyczne diety?
  8. Czy odczuwasz obsesyjne myśli o jedzeniu, swojej wadze lub ciele?

Jeśli odpowiedziałeś „tak” na kilka z tych pytań, mogą to być objawy bulimii. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem lub specjalistą ds. zaburzeń odżywiania, aby uzyskać profesjonalną ocenę i pomoc w zarządzaniu tym problemem. Nie wahaj się szukać wsparcia od profesjonalistów, ponieważ bulimia jest schorzeniem, które można leczyć, i istnieje wiele dostępnych opcji leczenia.

Dla mnie osobiście presja społeczna była najsilniejszą przyczyną bulimii. Zawsze dążyłam do doskonałości i pragnęłam być idealna pod każdym względem. Starając się spełnić oczekiwania społeczeństwa i przyciągnąć uwagę mężczyzn, skupiłam się na swoim wyglądzie i wagi. Wierzyłam, że moje ciało musi być idealne, aby być akceptowaną i kochaną przez innych. Jednak teraz, po przejściu przez proces leczenia, rozumiem, że to akceptacja samej siebie stanowi fundament zdrowego życia, a idea idealnego ciała to jedynie iluzja.

Przyczyny bulimii są złożone i różnią się w zależności od osoby, ale kilka czynników jest często wspólnych:

Bulimia a presja społeczna: Oczekiwania społeczne i kultura ciała, która promuje idealne sylwetki, mogą wywierać ogromną presję na osoby, szczególnie młode kobiety. To poczucie, że musimy spełniać pewne standardy piękna, może prowadzić do zaburzeń odżywiania.

Bulimia a problemy emocjonalne: Bulimia często jest sposobem radzenia sobie z trudnymi emocjami, takimi jak stres, lęk czy depresja. Jedzenie i wymioty stają się mechanizmem regulowania emocji.

Bilimia a niskie poczucie własnej wartości: Osoby z bulimią często odczuwają brak akceptacji samej siebie i niskie poczucie własnej wartości. Próbują znaleźć uznanie w obszarze wyglądu, mylnie wierząc, że tylko wtedy będą godne miłości i szacunku.

Bulimia a trauma lub przeżycia z przeszłości: Pewne traumatyczne przeżycia mogą przyczyniać się do rozwoju bulimii jako mechanizmu obronnego. Osoby te używają bulimii jako sposobu radzenia sobie z trudnymi wspomnieniami i emocjami związanymi z traumą.

Bulimia a genetyka: Istnieje pewne dziedziczne ryzyko wystąpienia bulimii, co sugeruje, że genetyka może odgrywać pewną rolę w podatności na to zaburzenie.

Cieszę się, że poddałam się leczeniu i że moje życie zmieniło się na lepsze. Jeśli to czytasz i masz wątpliwości co do swojego zdrowia psychicznego lub podejrzewasz, że masz bulimię, to jest to znak, że warto szukać pomocy i wsparcia. Akceptacja siebie i podjęcie kroków w kierunku zdrowia psychicznego może naprawdę przynieść pozytywne zmiany i otworzyć drogę do pełniejszego i bardziej szczęśliwego życia.

Wiem, że jeśli podejrzewasz u siebie bulimię, to może być bardzo trudne i przerażające doświadczenie. Możesz czuć się zawstydzona i obawiać się, że inni się o tym dowiedzą. Osobiście zajęło mi sporo czasu, zanim w końcu zdecydowałam się szukać pomocy. To było jakby stawianie pierwszego kroku w nieznane, ale teraz, gdy patrzę wstecz, wiem, że była to jedna z najlepszych decyzji w moim życiu.

Chcę, żebyś wiedziała, że nie jesteś sama w tej walce z bulimią. To jest choroba, która może dotknąć każdego, niezależnie od wieku, płci czy środowiska. Warto spróbować, bo istnieje światło na końcu tunelu. Terapeuci, którzy specjalizują się w zaburzeniach odżywiania, są bardzo empatyczni i dyskretni. Rozumieją, co przeżywasz, i są tu po to, aby Ci pomóc.

Jeśli czujesz potrzebę większego odosobnienia, istnieją wspaniałe ośrodki, gdzie oferowane są profesjonalne terapie. Możesz powiedzieć rodzinie, że wybierasz się na weekendowy wypoczynek w SPA, a tak naprawdę poddajesz się terapii. To może być dobry sposób, aby rozpocząć proces zdrowienia.

Poniżej wymieniam kilka możliwości leczenia bulimii:

Terapia psychoedukacyjna: Terapeuci pomagają osobom z bulimią zrozumieć swoje nawyki żywieniowe i uczą zdrowszych strategii radzenia sobie ze stresem. To proces edukacyjny, który pomaga zidentyfikować i zrozumieć źródła problemu.

Terapia behawioralna: Terapia behawioralna koncentruje się na identyfikowaniu i modyfikowaniu negatywnych nawyków żywieniowych oraz emocjonalnych wyzwań. Pomaga w budowaniu zdrowszych nawyków żywieniowych i radzenia sobie z emocjami.

Terapia grupowa: W ramach terapii grupowej pacjenci mogą dzielić się swoimi doświadczeniami i otrzymywać wsparcie od innych osób z bulimią. To również okazja do nauki od innych i budowania więzi.

Leczenie farmakologiczne: W niektórych przypadkach lekarze mogą zalecić leki w celu kontrolowania objawów bulimii. To może pomóc w kontrolowaniu napadów objadania się i wymiotów.

Wsparcie rodziny: Włączenie rodziny do procesu leczenia może być kluczowe dla sukcesu i wsparcia pacjenta. Bliscy mogą pomóc w zrozumieniu i radzeniu sobie z bulimią.

Niezależnie od wybranej opcji, najważniejsze jest to, że nie jesteś sama w swojej walce z bulimią, a pomoc jest dostępna. Zwróć się do profesjonalistów, którzy pomogą Ci odzyskać kontrolę nad swoim życiem i zdrowiem. To może być trudna i wymagająca podróż, ale jestem przekonana, że z odpowiednim wsparciem można pokonać bulimię i odzyskać zdrowie.

Jeśli czujesz, że walka z bulimią jest nadzwyczaj trudna i potrzebujesz całkowicie oddzielić się od swojego codziennego środowiska, ośrodki odosobnienia mogą być doskonałą opcją. To miejsca, gdzie możesz całkowicie skupić się na swoim zdrowiu psychicznym i fizycznym, pod fachowym nadzorem specjalistów ds. zaburzeń odżywiania.

Skuteczne retreaty oferują kompleksową opiekę, która obejmuje terapie indywidualne i grupowe, konsultacje z dietetykami oraz wsparcie psychoterapeutów. Przebywanie w takim miejscu umożliwia pełne skoncentrowanie się na procesie zdrowienia, bez rozpraszających czynników zewnętrznych.

Ośrodki odosobnienia często są usytuowane w przyjaznych i spokojnych okolicach, które sprzyjają relaksowi i refleksji. Wspólna praca z innymi pacjentami może być inspirująca i daje możliwość dzielenia się doświadczeniami oraz wzajemnego wsparcia.

Jednym z najważniejszych aspektów retreatów jest też to, że pozwalają na przerwanie negatywnych wzorców zachowań związanych z jedzeniem i wymiotami, które mogą się utrwalać w codziennym środowisku. W ośrodku odosobnienia masz okazję, aby pod profesjonalnym nadzorem, odbudować zdrowsze nawyki żywieniowe i emocjonalne.

Niezależnie od tego, czy wybierasz terapię indywidualną, grupową, czy skorzystasz z opcji ośrodka odosobnienia, najważniejsze jest, aby rozpocząć proces leczenia. Bulimia to zaburzenie, które można pokonać, ale wymaga to determinacji, wsparcia i profesjonalnej pomocy. Jeśli czujesz, że to jest właściwy krok dla Ciebie, nie wahaj się podjąć go i rozpocząć swoją drogę ku zdrowiu.

„Człowiek ma tylko jedno życie, ale jeśli to życie jest zdrowe, jedno wystarcza.” 

– Sholom Aleichem

Przeszłam przez trudną walkę z bulimią, ale dziś, po wielu trudnych chwilach i wsparciu terapeutów, mogę patrzeć wstecz i widzieć, jak wiele się zmieniło. Bulimia to nie tylko problem z jedzeniem, to walka z własnymi demonami, niskim poczuciem własnej wartości i presją społeczną.

Jeśli czytasz ten artykuł i rozważasz, czy masz problem z bulimią, to chcę ci powiedzieć, że nie jesteś sama. Warto szukać pomocy, bo to może zmienić twoje życie. Terapeuci są tu po to, aby pomóc ci zrozumieć korzenie problemu i nauczyć cię zdrowszych sposobów radzenia sobie ze stresem i emocjami.

Nie lękaj się też wsparcia rodziny i przyjaciół, bo to jest kluczowe w procesie zdrowienia. Terapia grupowa może również dostarczyć ci wsparcia od innych, którzy przeszli przez to samo.

Najważniejsze jest to, że jest nadzieja na odzyskanie kontroli nad swoim życiem i zdrowiem. Dzięki odpowiedniemu leczeniu i wsparciu możesz wygrać tę walkę. Ja to zrobiłam, i jestem tego dowodem. Pamiętaj, że jesteś silniejsza, niż myślisz, i zasługujesz na szczęśliwe i zdrowe życie.